Ayraç

Bugün Kasımın
18i

Seni ilk
sevdiğimle aynı zaman

Sonbahar

Hala aynı
mevsim

Dışarıdaydım

O kadar çok
yaprak birikmişti ki yerde

Sarı
kahverengi yeşilsiz ve kuru

Basıp basıp
yürüdüm yine

Çıtırtılarını
dinledim

Bilirsin
klasiktir bu

Sonbaharın
klasiği

Nasıl
düştünse içime hala öylesin

Daha da
çoğalmakta belki

Durana kadar
buradayım

Bu mevsim
geçip yeniden gelinceye kadar

Çıkamadığımız
hayat

Fotoğraflarda
gördükçe içime bir şey oturan kolye

İmkânsızlık

Düşüncelerin

Olmazların

Art arda

Ne seni ne
kendimi düşünüyorum

Tutunduğun
hayatı düşünüyorum

Ben kendi
yarattığım dünyada seni yaşıyorum

Her yönüyle

Sen kendi
inandıklarınla her şeyi içine alıyorsun

Okumaktan
sıkılmadığım kitap gibisin

Sayfalarının
altını çizdiğim

 Kimi cümlelerinde kana kana ağladığım

Kimisi
canımı yakan

Güldüren kimi

Ama ne
olursa olsun

Hep yanımda
tutmak istediğim kitapsın sen

Sayfa sayın
belirsiz

Şimdi eski
sayfalarını karıştırıyorum senin

Zaman öyle
bir ayraç koymuş ki aramıza

Açmaya elin
varmıyor kaldığımız yeri…

Gücümüz
yetmiyor buna...

Hani
soruyorsun ya nasılsın diye

Hiç iyi
değilim aslında